Aralık 3, 2019
Adım Bekir. Otuz dört yaşındayım. Ellerim kocaman. Doğuştan. Bu odada yaşıyorum. Bir odada yaşıyorum. Çoğu zaman haddimi aşıyorum. İnsanlara şaşıyorum. Yalana alışıyorum, son cümlem gibi. Odanın penceresi sıkı sıkıya kapalı. […]
Aralık 3, 2019
Kolumdaki kırık saat 01.23’ü gösteriyor. Bay Addison ve ailesi, iki tekir kedileri, yeşil ve sevimli (en azından bir zamanlar) bahçeli ev Yanık bedenlerin kokusu, dumanı tüten küller Sokaktaki öğrüntüler -düzensiz […]
Aralık 3, 2019
Fakat insan da ağaç gibidir. Göğe ve ışığa ne kadar ulaşmak isterse, kökleri toprağa, aşağıya, karanlığa, derine ve kötülüğe ulaşmak için o kadar çabalar. -Friedrich Nietzsche Bazen kendimizi sayısız sıkıntılar […]
Aralık 3, 2019
Sancılar devam ediyor. Ben hala kusamıyorum. Sanırım beni hayatta tutmak için çekip gitmiyor bedenimden. Her an, ben buradayım sen de burada ol, diyor. Böyle söylediği zamanlarda ağlamak istiyorum. Ama ben […]
Aralık 3, 2019
Hastane koridorları, birkaç tane yanıp sönen floresan ve zihnim. Zihnim bulunduğum ortamın şeklini aldı yine. Tıpkı bu koridor gibi kalabalık, havasız ve loş. Gözlerim dikkatimi dağıtacak yeni bir hadise peşinde […]
Aralık 3, 2019
Merhaba… Geçen ay başından beri düşünüyorum bu sayıda ne yazayım diye ve hala bir konu bulamadım. Ben de -gelenlerin anımsayacağı üzere- Simurg Söyleşi Saati’nde olduğu gibi yine işi “kendiliğine” bırakmaya […]