Ekim 3, 2021
Yürü! Durup temaşa edecek vakit değil, Aceleye gelmez eski devrin yorgun yolcusu. Diril! Koş biraz, demlenecek vakit değil, Merhamet bilmez yeni çağın hırçın kamçısı. Son asırda insanlığın bilgi birikiminin […]
Eylül 3, 2021
Otogarların hüzünlü kokusunu içime doldurduğum bir akşamdan sesleniyorum herkese. Bu otobüs hanlarının neden kapıları kavuşmaya bile açılsa hüzün taşıdığı üzerine düşündüm geçenlerde. Düşündüm de çatladım, çatlamasam bulamayacaktım. Belki bulurdum ama […]
Ağustos 3, 2021
Gün daha yeni ağarıyordu. Havada kan kokusu vardı. Ve tabii çöküyordu sis bulutları şehrin üstüne, ölüyü selamlarcasına. Çanlar çaldı, birçok defa, sanki ahalinin kulaklarında. Ancak şehrin delisi ‘Uyanın! “…” öldü! […]
Temmuz 3, 2021
Yazdığım bu cümle, cümle kurabiliyor olmamın kanıtıdır. Geldiğin bu nokta ise okumaya devam ettiğinin. Bir öyküye böyle başlanmazdı. Bilinmeyen bir sesleniş ile giriş yapmak belki de daha çarpıcı olurdu aynı […]
Haziran 3, 2021
Vaveyla: Çığlık, feryat. ~ Yumuşak bir karıncalanma ellerimde. Parmak uçlarımı bastırıyorum toprağın kahvesine, eğimle içine girdiklerini görüyorum ama hiç his yok. Sonra parmaklarımı kıvırmaya başlıyorum, tırnaklarımın içinde topaklar. Lapa lapa […]
Mayıs 3, 2021
Yorgun bir günün ardından nihayet özlediği yere kavuşmuştu, evine. Kontağı kapattı, arabadan inip apartmanın kapısına doğru yürüdü. Banyonun penceresinden ışık saçıyordu dışarıya, eşi çıkmadan yetişip ışığı kapatmak üzere hızlandı, asansörle […]