Temmuz 3, 2021
Yazdığım bu cümle, cümle kurabiliyor olmamın kanıtıdır. Geldiğin bu nokta ise okumaya devam ettiğinin. Bir öyküye böyle başlanmazdı. Bilinmeyen bir sesleniş ile giriş yapmak belki de daha çarpıcı olurdu aynı […]
Nisan 3, 2021
Adaya akşam iniyordu. Usul usul ve kızıl. Bense ufkun ötesinde batan güneşi izliyordum. Elimde bir kadeh Cabernet, yanımda yarım bıraktığım keçi peynirli sandviçim, sırtımda keten gömleğim ve gözümde gözlüğüm ile […]
Aralık 3, 2020
Gün ağarmadan yola düşmüştüm. Bulunduğum semt şehrin dışına doğru bu yüzden bir yerlere gitmek bana hep fazladan süreye mal olmuştur. Olsun semtimi temiz havasından dolayı seçmiştim zaten ve hala bana […]
Ekim 3, 2020
Ayşe Afra KOCA Anısına… Denizin kenarında bir başıma oturuyorum. Gözlerim kapalı ama kulaklarım açık. Etraf karanlık, gece sessiz, insanlar dilsiz. Çok eski zamanları hatırlıyorum. Çok yeni hayaller kuruyorum. Düşler görüyorum, […]
Ağustos 3, 2020
Güneşi fenerle göstermeyenlere… Kendime tanıdığım kaçış süresinin sonuna geldim. Kentlerin, tarihin, doğanın ve en çok da insanların onulmaz yaralar aldığı bu dönemde yazmak gibi serinkanlılığa dayalı bir eylemi gerçekleştirmekte çok […]
Nisan 3, 2020
Buraya yakama yapışanları yazdım. Konuşamama problemimi yazdım özellikle de kırılan bensem. Çünkü bazı şeyler konuşarak anlatılmıyor… İsterim ki içimden geçenleri pürüzsüz bir berraklıkla anlatabileyim ama yapamayacağımı biliyorum. Bu hissettiklerimin […]