Ekim 3, 2020
Ayşe Afra KOCA Anısına… Denizin kenarında bir başıma oturuyorum. Gözlerim kapalı ama kulaklarım açık. Etraf karanlık, gece sessiz, insanlar dilsiz. Çok eski zamanları hatırlıyorum. Çok yeni hayaller kuruyorum. Düşler görüyorum, […]
Ağustos 3, 2020
Güneşi fenerle göstermeyenlere… Kendime tanıdığım kaçış süresinin sonuna geldim. Kentlerin, tarihin, doğanın ve en çok da insanların onulmaz yaralar aldığı bu dönemde yazmak gibi serinkanlılığa dayalı bir eylemi gerçekleştirmekte çok […]
Nisan 3, 2020
Buraya yakama yapışanları yazdım. Konuşamama problemimi yazdım özellikle de kırılan bensem. Çünkü bazı şeyler konuşarak anlatılmıyor… İsterim ki içimden geçenleri pürüzsüz bir berraklıkla anlatabileyim ama yapamayacağımı biliyorum. Bu hissettiklerimin […]
Aralık 3, 2019
Adım Bekir. Otuz dört yaşındayım. Ellerim kocaman. Doğuştan. Bu odada yaşıyorum. Bir odada yaşıyorum. Çoğu zaman haddimi aşıyorum. İnsanlara şaşıyorum. Yalana alışıyorum, son cümlem gibi. Odanın penceresi sıkı sıkıya kapalı. […]
Ekim 3, 2019
Bu yazımda sizlere Birleşmiş Milletler’in 2030 yılına kadar belirlediği Küresel Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri’nden, benim nezdimde en önemlisi olan “Eşitsizliklerin Azaltılmasından” bahsedeceğim. Özündeki amaçtan sapmadan uygulanabilirse aslında ne kadar çok şeyi […]
Eylül 3, 2019
Yazılarımı düzenli takip eden okuyucularım bilirler ben öyküleme yapmadan yazı yazmam. Bu sefer bunu yapmayacağım çünkü anlatacaklarım zaten öykü tadında. Dışardan bakan bir göz için oldukça öyküsel, gerçekten pay alsa […]