Metamfetamin: Distopik Madde
Ağustos 3, 2022
O An Sadece Orada Yaşar
Ağustos 3, 2022
Saat 04.28. Yok, erken kalkmadım. Yirmi üç sene oldu. Biraz geç uyurum ama herhâlde.
Her şey sisli şimdi. Gözlüğümün camı da temiz, yeni sildim. Öyle sisli ki, önümü… Önümde ne olduğu umurumda bile değil açıkçası. Görebilsem de olmazdı. Bu sis de sevgi, huzur gibi içimizde midir acaba? Kapatma düğmesi yok mu bu sikik duman makinesinin? Gerçi dursa ne olur ki duman, sis dağılsa ne olur ki sanki? Kimsenin göremediği dünya, herkesin görebildiğiyle aynı değil mi? Onca uğraşa değmez o zaman. Kokladığımızla, dokunduğumuzla kalırız biz de. Hoş; her yer is kokuyor, her şey kuru ve soğuk. Tadına bakmaya da ürküyorum çünkü birkaç tanıdık sesi işitemez oldum son günlerde. En cüretkâr sesleri.
Dumanın rengi bana mavi göründü ama çok duydum, millet hep beyaz koklamış. Körlükte bile birleşemedi dünyanın piçleri! Aferin bize!
Kafamın içi darmadağın. Sabah bıraktığım düşünceyi bulamıyorum şimdi. Burada çıkarmıştım halbuki üzerimden turuncu kıskançlığı, bir kenara koymuştum özenle katlayıp. Hiç düşünmedim yalnız, ben üzerimi çıkarttım ama o içini boşalttı mı diye. Hisleri tek taraflı feshedebilir misin, Dino? Bazen fırsat kollayıp donuna kadar alıverir. Dikkat et biraz o yüzden, güzelim resimlerin yanmasın. Gerçi resimlerin bir manası kaldı mı ki bu engin körlükte? Sen bakalım diye çizdin herhalde ama tadına baksak olur mu, Dino? Hep duman çizmişsin dememizden iyidir.
Sis kalktı diyorlar şimdi yeni yeni. Gözümü açmaya da ürküyorum. Kapattığımı hiç hatırlamıyorum ki. Emin de olamam bu saatten sonra, aklıma gelmiyor bir türlü sissizlik. Göz bebeklerimde bir hissizlik var birkaç saattir. Ağlamaya kalkışacak kadar cesur da değilim ki ben. Dedim ya, en cüretkâr olanlar duyulmuyor son günlerde. Göçtüler belki de.
Ya sis gerçekten kalkarsa da cümle alem göz yaşlarımı görürse? Yere düşen yaşların sesine uyanırsa birileri? Elleri yanağımda bir yabancıyla paylaşırsa ıslaklığını yüzüm? Hepsinden de beteri var. Ya sis kalkmazsa da kimse görmezse ağladığımı? Herkes kulağını tıkamışsa bana, ya suretimi merak etmezse hiçbir yabancı?
Yalnız mı ağlarım?
Çeyrek asırlık uyku bile yetmedi körlüğümün yüküne. Oldum olası böyle sisliydi ama sanki ya, ezelden beri. Kör de değilim hani. Derdimi anlayacak kadar görebiliyorum.
