Yolculuk

Hayat bir tren gibi tıngır mıngır rayların üzerinde akarken geçirdiğimiz durakların tabelalarında saklı bir hazinedir. Kimisi için hazineler anlamsızdır. Fazla sorgulamadan, çok da umursamadan bir iki tesadüfî mutluluk kâfidir. Bazıları için ise o hazine adeta bir nefes alma sebebi, yaşama amacı halindedir. Öyle ki başarıya ulaşabilmek, hazineyi keşfedebilmek, sırra vakıf olmak için didinir dururlar. Onlar için her an yakalanması gereken bir hedeftir. Koşar dururlar peşinden. O sırada hayat bir tren gibi akıp gider…

Bazılarımız trenin içinde rahat duramaz. Koşmak ister, kovalanmak, bazen de yakalanmak ister. Bazılarımız ise alabildiğine sakince karşılar durakları. Her halükarda trendir o, akmaya devam eder mağrur ve kararlı… Duraklar geçer, ağaçlar, denizler geçer, yollar, yaşlı ve yorgun binalar geçip gider.

Kimisi uyuyarak karşılar bu yolculuğu. Kimi ise telaşlıdır. Heyecanı ve coşkusuyla kabına sığamaz. Dörtnala koşar diyardan diyara. Kimisi hayaller âlemindedir. Bulutlar üstünde kurar durur. Kimisi ise duvar gibi, taş gibi dimdiktir. Eğilmez, bükülmez, kararlılıkla kendine seçtiği hedeftedir. Bazısı âşıktır. Müziklidir onun için tren rayları. Eşliğinde melodilerin bir dans bırakır tren vagonlarına. Bazısı da korkusuzca bekler son durağını. Ama her daim trendir hayat, akıp gider zıtlıklar cümbüşü içinde.

Bazen ayrılanlar olur trenden. Vade doldukça kopup giderler duraklarda. Bazen de bu zıtlıklar cümbüşüne dâhil olanlar olur. Yeni renk, yeni soluklar katılır gidenlerin yerine. İşte hayat böylece gider raylarında. Bir trendir rengârenk, tıngır mıngır.

Akar gider!