Konuk Yazar: Oytun Kuru 1. İmge bitti, yeminlerle asalet orduları götürdü onu. Emin ellerin çizgisinde teslim edildi, dalgalanan cesaretlere. Ne taş ne de göz, ilmek de yok katıldığı genişlikte. Sureti […]
Bu insanlar neden böyle Gölgeleri düşüyor bazen pencereme Telaşla çıkıyorum evin önüne Issız sokaktan başka yok hiç kimse Alıp başımı gitsem diyorum bazı gecelerde Tam gideceğim, olmuyor bu çabam […]
Onun aksine Gözyaşları benim için problemdi. Üzüntüsü kâbusum mutluluğu cennetimdi Elma yenilmeden önce her şeyimiz güzeldi. Mahvetti. Bir çuval incire ne oldu bilemem ama Cam küremizi yok etti. Ağladım çokça. […]
Duramam artık bu yerlerde İçeride dolaşan onca kelime Hep başladık, hiç başaramadık Yollar bitmezmiş yürümekle Uzadıkça uzar her gece Uyku haram sanki gözlerime Hep yattık, hiç kalkamadık Ah şu yüreği […]
tıkılıp kalınmış bir dünya toz pembe ile, kar taneleri ile donatılmış öğütülüyor gerçek dünya tarafından zamanla donup kalmak seçilmiş çare olarak fakat tutkular izin vermiyor donup kalmaya sevgiliyle taştan tatlı […]