Zamanı Kırabiliyorum!

Bu sabah uyandığımda 2019’un bir hafta sonu sabahındaydım. Dışarı baktığımda ilkbahar esintilerini hissettim. Galiba delirdim çünkü 6 yıldır rüya görüyor olamam. 2025’in temmuz ayının sonundaydım; buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum. Gerçekten çok korkunç… Şimdi bu 6 yılı yeniden mi yaşayacağım?

Aslında bu bana verilmiş bir fırsat olabilir. Yaptığım hataları bir daha yapmayabilirim. Peki ya düzeltmeye çalışırken daha büyük hatalar yaparsam? Ya geçmişte yaşadığım olaylar farklı sonuçlar doğurursa? Bu zamana kadar okuduğum, dinlediğim, izlediğim her şey yine de bende kalacak mı? Yaşadıklarımın gerçek olup olmadığından bile emin değilim. Her şeyi baştan organize etmek fikri bile beni delirtmeye yetiyor.

Neden 2019’dayım sorusunu kendime sormuyorum çünkü cevabını biliyorum. Her özlem dolu cümlemde bu yıldan bahsediyordum. Benim için bir dönüm noktasıydı. Daha saf, şakalar yapmayı seven biriydim. İnsanlar ne kadar gülerdi bilemem ama içimdeki huzurun en yoğun olduğu yıldı. Peki, şu anki aklımla yeniden aynı Alper olabilecek miyim?

Yataktan kalktım. Bugün cumartesi. Kütüphaneye gitmem lazım, IDEA beni bekler. Eski günler ya… Bir simit alırım, denizi izleyerek kütüphaneye giderim. Mis gibi. Bari bugünün tadını çıkarayım. Belki de bu sadece bir rüyadır ve aslında hâlâ 2025’teyimdir.

2019’daki Alper ile 2025’teki Alper karşı karşıya gelse ne konuşurdu ki? Muhtemelen birbirleriyle dalga geçerlerdi. Öğüt, tavsiye falan… Bunlar boş işler. Aynı zaman diliminde bile yaşamıyorlar, bırak hayatlarını kendileri kurgulasınlar. Peki ya 2060’taki Alper? Onun çenesi var ya, tahmin bile edemiyorum. “Tamam dede ya, en çok tecrübe abidesi sensin!” diye takılırdık herhalde.

En son 2019’daydık, dönüşüm yılım. Şaka gibi geliyor ama değil; bir sabah uyandım ve gerçekten 2019’daydım. 6 yıldır bu hayatı yeniden kurguladım. Her şeyi, tıpkı ilkinde olduğu gibi yaşadım. Pişmanlıklar, ayrılıklar, mutluluklar… Nerede güldüysem yine güldüm, nerede ağladıysam yine ağladım.

Ve şimdi milattayız. Çünkü yarından sonrasını hiç yaşamamıştım. Yarın yepyeni bir gün olacak ve ben ilk kez ne olacağını bilmiyorum. Hayat, geçmişte takılı kalmak ya da sürekli aynı şeyleri yaşamak değil; o anı yaratabilmek, var edebilmek.

Yarın yeni bir gün ve hiç olmadığım kadar heyecanlıyım. Peki ya sen? Yarınını daha yaşamadan, neden onu güzelleştirmek için yaşamıyorsun? Yeni bir günün sana verilen muhteşem bir fırsat olduğunu neden hissetmiyorsun? Zamanı kırabiliyorken, yaşamanın ne demek olduğunu ne zaman anlayacaksın?