Dört Vakit

Konuk Yazar: Damla Hıçkıran

Bir gün üç çocuk iki şarkı söylemiş:

Yağmur, yuvaya karış

Kuşlar, yağmura karış

Şakır şakır kuşlar

Yağmur şakır şakır

Bir köşede kış geçti

Bir köşede yaz geçti

Yağmurlu günlerde de

Gökten güneş geçti

Bir gün üç çocuğun şarkıları bitmiş:

Rüzgarımız zeytin ağaçlarının yapraklarına değerdi

Seslerimiz koşardı bağ boyu

Çocukluğumuz ağaçların tepesine çıkarken

Biz düştüğümüz yerden onları izleriz

Guguk diye bir ses çalınmış kulağımıza

Pencerenin pervazına yuva yapardı hani

Bir daha hiç görmediğimiz o kuşun

Şarkısıyla uyanmayı düşleriz

Bir gün üç adam iki şiir okumuş:

Bağda zeytinler yitmiş

Yabani otlar bitmiş

Terk ettiğimiz toprakların

Kurağında kavruluruz

Yağmur yağmıştı ve biz,

Sobanın yanındaki minderde uyumuştuk

Şimdi bir cümlenin, ögelerini yitirdiğimiz

-Ne soba ne minder ne uyku ne bi yan-

Hasretinde üşür ellerimiz

Bir gün şiirlerin adamları bitmiş:

Kuşlar yine şakımış

Yağmur yine şakımış

Yağmur, ağaçlara

Ağaç, toprağa

Toprak, bize

Karışmış…