Arzulu Arayışa Analitik Teşekkür
Ekim 5, 2024
Bir Yıl Nedir Ki?
Ekim 5, 2024

Yolcu

Simurg’un hikayesini bilirsiniz. Ya da Zümrüdüanka mı demeliydim? Ben ikisini de seviyorum. Yolculuğu, temsil ettiği şeyler ve akışına bırakması bana bir çocuğun büyüyüp bir yol bulabilme çabasını anımsatıyor. Anne ve babası bir yerden sonra yürümesi için ellerinden tutmuyor. Evet belki çocuk da yolu bilmiyor ama hikayemizin ana unsuru da bu: yolda olmak. Arayış, çaba, süreç günümüzde pek değeri bilinmese de bizi sonuca götüren ve görünür kılan nihai şey budur. Yol olmazsa başlangıç yoktur. Bitişten söz etmiyorum zaten. Bitiş’e varma düşüncesi yolda bize bir şey katmaz. Navigasyonu takip ettiğimiz ve sağımıza solumuza bakmadığımız yol pekala bizi bir yere götürebilir. Ama ya şarjımız veyahut internetimiz yoksa? Korktuğumuz için hiç yola çıkmayacak mıyız? Belki yolda göreceğimiz bir kafenin tatlıları çok güzeldir. Hadi ya şuraya bir gidip deneyeyim demeyecek miyiz? Hayatı deneyimlemeyeceksek sadece yönergelerle hareket eden bir robottan farkımız kalmaz. Deneyimimizi kötüleştirecek korkusuyla risk almıyoruz ve hiç tecrübe etmiyoruz. Öğrenme burada devreye giriyor. Deneme yanılma olmadan bir öğrenme düşünmüyorsunuzdur herhalde. Ezber dışı konuşuyorum. Fark ettiyseniz çok güzel bir karşılaşma ki deneme burada da karşımıza çıkıyor. Dene, ders çıkar, öğren ve devam et. Yeri geldiğinde de senden sonrakilere bırak. Ama durma. Hamdım, piştim, yandım. Ama hikaye burada bitmiyor, bir de küllerinden doğuyor Simurg. Yoluna devam ediyor yanacağını ve o yangının doğuşuna sebebini bilerek.

Bizim Simurg’un öyküsü de böyle. Bu serüvene geçen yıl katılmıştım. O zamanlar bana yol gösterilirken şimdi kendimi yeni yol arkadaşlarımıza yol gösterecek yerde buluyorum. Ama ben de bir gün yeni yolculara yerimi bırakacağımı bilerek ileriye gitmeyi sürdürüyorum. Ve yolu bizim hakimiyetimize bırakan mezunlarıma teşekkür ediyorum. Yolunuz açık olsun…



Paylaşmak Güzeldir: