Gardiyanın Leylakları
Haziran 2, 2024
İcat Edilmesi İstenen En Saçma Şey
Haziran 2, 2024

Nouvelle à Chute

Ece’yle bir süredir işler yolunda gitmiyor. Her çiftin ilişkisinde zor dönemler olabilir tabii ama dört senedir ufak tefek kavgalar dışında yolunda giden bu ilişkinin bu sefer yara almasının tek bir sebebi var.

Her şey Ece’nin okul projesiyle başladı. Proje çok zor olmasa da ikili gruplar halinde çalışılması gerektiğinden Ece grup arkadaşı Ayşegül’ün evine gidip geliyordu. Ece’den yaşça daha büyük ve daha deneyimli olduğum için evde Ayşegülle yalnız olmadıklarını nlamam uzun sürmedi. Ayşegül’ün yanından eve her geldiğinde üzerine sinen o tuhaf koku da cabası. Hele bir de eve geldikten sonra akşam bana sarılmaya çalışmıyor mu… Bir keresinde neredeyse kolunu çiziyordum. Bir süredir bu kokunun sahibi yüzünden Ece’ye soğuk duruyorum. Evde ondan uzak duruyorum, artık kıyafetlerini koklamıyorum bile. Ece de bunun farkında, ama gönlümü almak için pek çaba sarf etmiyor.
Bu sabah evde telefonlar susmadı. Ece’nin doğum günü her sene coşkuyla kutlanır ama bu sene kar yağışı nedeniyle herkes evde, kutlama yok. Saat 2 gibi kapı çaldı, ben kimseyi beklemezken Ece’nin dedesi ve anneannesi kapıya geldiler. Tamam, yani aynı apartmandayız ama kutlama yok demiştik. Dedesiyle ilişkimiz iyi, beni öpmeye sarılmaya çalışmıyor. Sadece burnuma bir ton balığı kokusu geldi, yine evde güzel bir şeyler yenmiş Anneannesi benden korkuyor, o da pek yaklaşmadı bana, ben de uzaktan bir göz selamı verip odaya çekildim. Parti yok demiştik, kimse beni ellemesin.

Bir iki saat içinde uykumdan gürültülerle uyandım, Ece’nin annesi eline almış pastayı benim odamda mumları yakmaya çalışıyor. Neyse, uyandık madem deyip içeri geçtim. Ece her zamanki gibi çok tatlı olmuş, uzun uçuş uçuş pembe bir elbisesi bir de kurdelesi var. Kurdeleyi çok çekesim geldi, ben onu çekince Ece ağlamaya başladı. Haklı olabilir tabii de, neyse. Pastanın gelişiyle sakinledi, dilekler tutuldu, Ece alkışlandı. Tüm ailesi orada dururken Ece ilk bana sarıldı ve bana bir hediyesi olduğunu söyledi. Beklemiyordum, hatta hediyeyi de hiç hak etmemiştim.

– Bu, benim doğum günümde sana bir hediye Karpamuk. Ayşegül’le projemiz bitti, artık köpeğinin kokusundan dolayı benden kaçmana gerek yok. Hadi gel barışalım, beni de bir daha çizmeye kalkma!

Bir alkış koptu. Ece hediyemi açtı. Kocaman bir paket ödül maması. Tamam Ece, seni affettim. Beni besleyebilirsin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 



Paylaşmak Güzeldir:

Nursu Sofugil
Nursu Sofugil
Boğaziçi Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü son sınıf öğrencisi. Çevresindeki insanların enerjisiyle mutlu olup sürekli daha farklı deneyimlerin içinde bulunmak için kendisini teşvik eden biri. Bunlarla beraber kendisini fazla meraklı olarak görüyor ve sorular sorarak düşünmeyi çok seviyor. Yazma eyleminin insanı iyileştirip kendiyle yüzleştirdiğini ve bu yüzden yazdığını belirtiyor.