Kim Ayırdı Sevenleri?

Konuk Yazar : Ceren Yavuz

Saniyeler dakikalar saatler günler ve aylar geçti,

Bir yıl geçti aşkla ve acıyla.

Ne hata işlediysem artık,

Tanrının aşkını mı öldürdüysem ne yaptıysam artık,

(Öyleyse en azından önemli biriyim şimdi)

Düşman kesilmiş bana, ruhuma.

Bana verdiği zararları kabul edebilirim, öldürdüysem aşkını.

Sorgulamam daha fazla var oluşumdan nefretini,

Ne de olsa ayırmışım sevenleri.

Öldüremiyor da beni günah işlemeyi sevmediğinden.

O yüzden istiyor ki kendim öleyim, sürüklüyor acılara beni.

Bir yıl geçti aşkla ve beni sürüklediği acıyla.

Baştaki anları hatırlamıyorum, sevenleri ayırıp acıya sürüklenmeden öncesini.

İyi de oluyor bazen hatırlamamak,

Yüzde doksanı pişmanlık olan bir zaman dilimini.

Çığlıklar ve yansımalar anımsıyorum sadece,

Kalabalıklar ve nefes alamayışlar.

Benim için on yedi ağlamak demek sanırım artık.

Şüphe duymamın sebebi ise aşk, belli.

İki kelime yarışta bu yıl için,

Aşk ve ağlamak.

Son ikiye kalmalarına şaşmamalı,

Kabullenmeli ağlamak olmadan aşk olmadığını,

Neşe olmadığını acı olmadan.

Kabullendim ben artık;

Pişmanlıkları,

Yalanları,

Kaçışları,

Çığlıkları,

Kalabalıkları,

Daha az bulanık böylesi, aynı zamanda daha acı verici,

Uzun sürede iyiye gidici.

Umutlardan kaçmaya çalışarak bekliyorum yeni zamanları,

Saniyeleri, dakikaları, saatleri, günleri ve ayları.

Şimdi beklenti dolu içim.

On iki ay sonra sönecek mum ışıklarının yansımaları var gözlerimde.

Bekliyorum bir yıl daha geçsin diye aşkla ve acıyla.