Üstü Şenlik Altı Toprak

Konuk Yazar: Elif Karabaş

gecenin göğe sarıldığı vakit

senin maviye dönük gözlerin

boğazına martı timsali sıralı

güneşe gönlü dönük sevgin

koca bir şenliğe verir kendini

ben tüm acıları kapıdan yolcu ederim

yağmurlar göğümüzde ağlaşa

gönüller sevişe durur

kalabalıklar sürü gibi

senin çehrenden dünyaya yayılan yaşam gibi

öyle pare pare

şimdi biziz yalnız

acının acılığına alışmış

iki namert ıssız

senin şenliğe yüz tutmuş gemilerin

dünyanın ümit burnuna açılan yollarına

senin sütünden dünyayı dikte ettiğin koynuna

toprağı unutur olur

sen ben iki boynu bükük ıssız biliriz bunu

üstü şenlik altı topraktı oysa

bizim bestelerimiz susmaz olur

bir eli şenlik

bir eli biz oluruz bu kentin

pireleri kafamızdan sökeriz

lafı mı olur be kardeş

günü gelir senin günden kızıl

kıvılcım alevlerini de şenliğe dahil ederiz

gece mumu söner

günü eteklerimizden dökeriz

kıvılcım olur yanar geceler

mumlar

sana tutuşmuş parçalar

ben kızılım sen alev

şenlikler düzülmüş baruta

üstü şenlik altı topraktı oysa