Konuk Yazar: Oytun Efe Kuru
-Tüm şairlerin cesetleri arasından yalın ayak geçip gidiyorum,
ruhumun morötesi bulvarındaki remlelere doğru-
Ben küçülünce şair olacağım.
harflere ve noktalara muttasıl
algılarda seçici
bir egomanyak çocuk gibi
kalemlere tuzak kuracağım.
Boydan boya gerilip
yok olan her saf tutucu dize
ellerimi hatırlayacak,
yakalanan bir redifin kızıl kürkünde.
☆
Kristal bir şimşekti üslubum,
yaşlı mercanları sedef merceklerle tutuştururdu o.
sürgün olmuş kuvarslardan yansıyan kıvılcımla.
Lirizm dilimde Avalon’du.
iyilik ve sabırla tuzlanmış niyetlerin
sezgilerle tohumlaşan dölü,
şah beyitlerin zifaf odalarında.
Poetikalar karanlığında yolumu kaybetmedim,
sevmedim flörtleşmeyi
kaderin ördüğü ağların yapışkanlığıyla.
Sevmedim postmodern utkuyu,
zamanın dönekliğine dahi bir şey vadetmeyip
ters yüz olan dumanı.
☆
Gizemli şiir defterlerim yoktur,
kendi tekâmülümün anatomisini
deşifre etmem kağıtlarda,
anılarıma serencam çizmem satırlarda.
Can sıkıntısı sanıldığı gibi
bütün şiirlerimin anası değildir.
Bir türlü oturmayan kafiyeler zamanı
çabamdan vefalı ebe yoktur, gebeyim
bütünlenmiş ve tamamlanmış her işe, divan-ı ayineye.
Gayriihtiyari bir çocuğum ve
gayri müenneslikle irtibatsızdır imgelerim,
para ve cönk ihtiyacımdır
☆
Küçülünce şair olacağım,
büyüyecek şiirlerim
katiplerin çağlayan sarkacında.
ün ve dehşet,
karşılaşmaz olacaklar gırtlağımda, koynumda.
Kantolarım
şömine alnacında
okunurken zorlanarak
tanımadığım insanlarca,
sessizlik asrı yuva yapacak gözlere,
bakışlar, yönelecek baş ucundaki aleve.
☆
Hayal gücüm takacak, kanatları kopçalara,
bağlamlara..
Üslubum mükerrer, şiirim tek porsiyon
ve zamanım esnek olacak lügatlarda.
beyaz mürekkeple boyanmış ses telim
bir kavsı kuzeh çizecek
ben küçülünce,
şair olup efsaneler anlattığımda,
parşömenler dönüşünce derilere,
Ansızlıkta, anımsızlıkta ve anlam anaçlığında.
Ben şair olduğumda
küçülürüm
büyürüm,
Kimin umurunda?
İmgeler bir görünür,
bir kaybolur satır aralarında…