Narcissus 

Konuk Yazar: Oytun Efe Kuru

‘’Lale: kül çiçeği. Gül: alevden sedef

Görünmez atlılar geçiyor alnımdaki kırışıklıklardan

yürüdükçe, kül ipeğimi alevle nakışlıyor göğsümdeki gergef.’’

-Hüseyin Ferhad  

Kim bulmuş ki ben kaybetmişim 

dersen yüzündeki mecal küresini, 

gel ve alıkoy geçmişleri 

incitir bu tutkun yüreğe astığın 

mürurun gölgesini. 

Her ne vakit esmer seslere batırsan da aşkın visal vakitlerini,

kendine teslim eden yine kendi ellerini 

mor bir meltem ayrılıktan müstâki.

Sensin haseki, neden çünkü 

hep bir başına bekledin sevgiliyi.

Kim kondu dudak yamacına 

öpsen de aynalarda zahir aksini

meşkin yek vücut mu,

sıyırsan senden seni isteyeni

Bir yol var mı hüccetten kadere

onun parlak çizgisini 

vuslatının alt edeceği

hem 

ol bengiyi hayata neşredeceği

her dem

deşilmez ufuklara mesafe sisleyeceği.

seni,

aynalardan eseni…