Mum Alevi
Haziran 3, 2022
Sorgularla Anlam Yolculuğu
Haziran 3, 2022
Düşüyorum, biri beni tutsun.
Düşü(rü)yorum
Karambole doğru.
Yuvarlanıyorum
Karanlığa doğru.
Delicesine ışığı arayan ben,
Karanlığa doğru
Kayboluyorum.
Ne kadar da umutla dolu olduğumu hatırlıyorum,
Gözlerim ne kadar da ışığı arıyor her zaman,
Düşüyorum şimdi,
Dirseğim acıyor,
Nereye çarptım,
Morluklarla dolu bacağım,
Bir tane daha eklendi şimdi.
Üstünden geldiğim her zorluğun hediyesi
Bir iz, bir deneyim daha zihnimde.
Çok karanlık göremiyorum,
Belirsizlikle mücadelem.
Bacağım acıyor,
Acıyı daha mı az hissediyorum gittikçe?
Uyuşmuş vücudum,
Düşüyorum zihnimin derinliklerine.
Bir kız çocuğu duyuyorum.
Önce tiz bir sesle ve sessizce
Sen güçlüsün bu karanlıktan da çıkarsın, diyor.
“Çıkmak istiyor muyum?” diye geçiyor aklımdan,
Belki biraz kalmak istiyorum karanlıkta,
Işığa muhtaç mıyım?
Sonra bağırıyor kalınca sesiyle genç bir kadın,
Kaç kere çıktın sen o karanlıktan, hatırla!
Zihnimden geçen düşünceleri yakalayamıyorum,
Çok incinmişim, kırgın vücudum
Kırgınım.
Kızıyorum o kız çocuğuna,
Her düştüğümde bana kalk diyen.
Güçlü olduğumu duymak istemiyorum,
Her düştüğümde kalktığımı bana hatırlatan o genç kadın,
Başka çarem var mı diye mi merak ediyorsun?
Düştüm, biri beni kaldırsın,
Ama bu sefer ben değil.
