Bir kere gördüğün şeyleri
Artık fark etmemek mümkün değil
Unutmak belki iyi gelebilirdi
Ama unutmak en son istediğin şey
Ellerinin hareket ettiğini hayal ediyorsun
Onları hareket ettirmek sanki mümkün değil
Yaklaşan bir ateş var, görüyorsun
Kaskatı kesilmiş bir buzu çözüyorsun
Kalbinin acımaması mümkün değil
Çıtırtı sesleri ardı sıra gelen
Yanan odunlardan ve çözülen buzlardan
Büyüyen ciğerlerin soğuk havayla
Kırıyor çepeçevre sarmış buzdan kalıbını
Boğazın ağrıyor her nefesinle
Ama nefes almaman mümkün değil
Daha önce hiç bilmemişsin
Öğrenmeyi yeniden öğreniyorsun
Kabul etmeyi, vazgeçmemeyi,
Sevmeyi, öfkeye yenik düşmemeyi,
Yaptığın hataları görmeyi…
Kendini affetmek sanki mümkün değil
Yapma sakın, etme kendine
Doğacak günün ihtiyacı var atacak kalplere!
Sen affetmezsen kendini
Boğucu ateşi, yakıcı soğuğu
Doğan güneşi ve üzerinden akan suyu
Kimin meşalesi yakacak bir sonraki ateşi?