Yeryüzünü ve Seni Kucaklama Hâli

Ve ağlar hudut gezgini

Oblomov’un derin uykusunda

Aidiyetsizlik ihtiyacı ormana özgü

Henüz 

             kimse 

                          elveda 

                                       dememişken

Hâlsiz dağların keskin izdüşümleri

Yeni savaşlar ve bağnaz duvarların düşümü

Dövüşebilmek hayali seninle, birlikte

Hayat sığ, hayat biricik 

-ki son hep böyle

Gelmiştir

Yüz yıllık hasret yanlarına bir aşkın-

Hangi nehir bu kaybolmam gereken

Arsız tenin, özgür ülkeler

Kimsesizliğine, hiçliğine âşık olan imgeler

Kalın puntolarla Ay’a ağır hakaret

Gülmek sana dair ve bana özgü

Parmaklarımda saçların

İşte o gece, baharı getirdik

Dağlarına ücra kısımların

Bir gece, bir ağır

Bir bazen mevcudiyetine sağır

Gözlerine prangalar, gözlerime hasret

Tatmak seni bir kez

Bin yıllık aşkı arzular