Doğallık

Yazar: Kemal Bankoğlu.

İnsanın mutlu gözükmesi için dertsiz olması mı, yoksa derdini unutmuş olması mı gerekir?
Toplumdaki insanlar mutlu insanları dertsiz sanır halbuki o mutlu insan toplumdaki insanlardan uzaklaştığında onun ne yaptığını, nasıl olduğunu, ne düşündüğünü bilmezler. O mutlu insan, toplumdaki insanların içindeyken ya derdini unutmuştur ya da unutmaya çalışıyordur.
Dertsiz insan yoktur. Derdini unuttuğunu sanan ve maske takan insan vardır. Derdini unuttuğunu sanan kişi, derdini hatırlayıncaya kadar her şeyin güzel olduğunu, mutlu bir yaşam sürdüğünü hatta kendini hayatında hiç hata yapmamış biri olarak düşünür. Fakat derdini hatırladığı an doğallık sandığı etkiyi kaybeder. Çevresine bu derdi belli etmemek için maske takar. Ve bu maskeyi kendisi indirmediği sürece o insanlar asla maskenin altındaki kişinin ne hâlde olduğunu bilemezler. Bahsettiğim derdini unuttuğunu sanan ve maske takan bu iki arketip, tek bir kişide bulunabilir. Bu aynı zamanda da olabilir, aşamalı olarak da. O halde insan, derdini unuttuğu zaman mı kendisi oluyor? 

Fakat bu bahsettiğim olay aşamalı olarak da gerçekleşebilir. Kişi önce derdini unutur ve zihninin ona taktığı maskeyi bile fark etmez. Ardından derdini hatırlar ve yeni bir maske daha takar. Böylelikle kişi, aynı zamanda 3 farklı kişiyi barındırır. Kendi olan insan, kendi olduğunu sanan insan ve kendi olmadığının farkında olan insan. Bunlardan en tehlikelisi kendi olduğunu sanan insandır. Kişinin zihni, kişi farkında olmadan ona gizlice maske takmıştır. Ve insan, zihninin ona taktığı maskeyi fark ettiği an kişinin en mutlu günü olsa bile berbat bir hâl alır. Çünkü o zaman doğallığını kaybettiğini sandığı andır. Ve kişi, doğallığı sandığı şeyi geri almak için yeni bir maske daha takar: kendi olmadığının farkında olma maskesi. Kişi, burada hata yapar. Çünkü doğal hali olarak sandığı şey zihninin ona taktığı maskedir. Kişinin hata yapmaması için yeni bir maske takmaması değil, zihninin ona taktığı maskeyi unutması gerekir.

Doğallığın ortaya çıktığı tek bir zaman vardır: bilincin kontrolde olmadığı zaman. Kişi ne zaman düşünmeye başlarsa o zaman doğallığını kaybeder. Çünkü düşünmeye başladığı zaman hayatını devam ettiren şey insanın kendisi değil, düşünceleridir. 

Hiç hareketleri mantık çerçevesi içinde olan, düşünerek hareket eden bir deli gördünüz mü? İnsan, deli olduğu zaman insan olur. Çünkü artık ahlak kuralları, toplumun görüşleri ve en önemlisi de kendi düşünceleri onu kısıtlayamaz. Dolayısıyla düşünebilen ve aynı zamanda doğal olan insan yoktur. Çünkü birinin varlığı, diğerinin yokluğuna sebep olacaktır. O hâlde, derdini unutturanla maskeyi taktıran aynı şeydir: zihin. O zaman kişinin doğal olmak için durmadan maske çıkartıp takmak yerine zihnini yenmesi yeterli olmaz mı?