Konuk Yazar: Kardelen Beydoğan
Bir öğrencim var benim
Küçük çocuk deme alınır.
Çocukluk onda
Tanımı olmayan bir zamandır.
Şimdiden kamburlaşmış sırtı
Fakirliğin yükünü taşır.
Minik nasırlı elleri
İçimde ne fırtınalar yaratır.
Derdini bilmez kimse,
Ayakkabısı eski diye anılır.
Beslenmesi kuru ekmekle
Birkaç damla gözyaşıdır.
Gülümsemeyen çocuk,
Oyuncaksız ev olur mu?
Kazanda kaynayan taş
Karın doyurur mu?
Söyle oğlum,
Sana bu yükü verenler
Bir gün olsun utanır mı?