Ay Işığı

Konuk Yazar: Mehmet Yılmaz.

Ay ışığında yağan karın güzelliğine 

Sade ve göz kamaştırıcı yağışına vuruldum

Çam ağaçlarının kokusunu duydum

Adımlarım daha da ağırlaştı, 

Vakit geçtikçe kendimi buldum

Kalakaldım en olmadık yerde.

Bilirim sen de seversin, kış günlerinde

Ellerin kar tanesiyle buluştuğu o anı

Başını semaya kaldırıp gözlerini kapatmayı

En olmadık yerde durup tadını çıkarmayı

Bilirim sen de seversin kış aylarını.

Bir gece var ki, sokağın bembeyaz

Ay semada sana eşlik ederken

Köşe başlarında ağaç kovuklarına

Herkes sevdiğinin ismini yazıyordu

Her şeyden habersiz ne güzel gülüyordun. 

Dalgın dalgın adımlar atarken

Bir ses çıktı, ürkerek etrafına baktın

Sisli bir akşam yetişti imdadıma

Bir ses ki ne ses, pişman etti beni

Seni ürküttüğüm için ay ışığında. 

Az evvel, 

Yanımdan geçerken kokunu duydum

Sen görme diye gizli gizli

Adını ağaç kovuklarına yazıyorum

Belki bir gün görüp de

Adımı yazarsın umuduyla

Yanını boş bırakıyorum…