Ve Tanrı Kadını Yarattı… (I)
Kasım 3, 2019
Düzlük
Kasım 3, 2019
Kelimelerim saklanıyor aklımın köşelerine
Zifiriden dönen karanlığa mühürlü gözlerim, buğulu
Çok acırsa dili, kalemi susarmış gönlü deli olanın
Beynimde yankılanıyor tutuklu düşünceler
Kimi anlar dalgınlığıma perde olmuş gökyüzüne çevriliyor bakışlarım
Zaman tıngırdıyor
Dönüyor bir saatin yelkovanı
Özgürlük gizlenmiş haykırışına gökyüzünün
Cıvıltıların içinde mahsur kalan,
Kırk yıllık hüznümün yasını tutuyor kelimeler
Mavilerin içinden göz kırpan mutluluk
Haykırışı duyulan minik bir kız çocuğu
Hayatın gizli rolleri saklanır buruk tebessümde
Masumluğunu çalan tezatlar hırsızı
Yıkılışı başlamış bir gökdelen misali
Devrildi gökyüzünden koskocaman hayallerim
O andan beri misafirim…
Ceren Özcan
Kendisini bildiğinden beri konuşan, şimdilerde ise Türk-Alman Üniversitesinde hukuk okuyan küçük bir papatya. Ancak sizin bildiğiniz papatyalardan değil! Bazen bir şiir ile, bazen bir makale ile, bazen ise bir hikaye ile tüm papatyaları kuvvetlendirmek isteyen bir papatya. Herkes papatyaları kırılgan sansa da yazarımız onları savaşçı ruhlu çiçekler olarak tanımlıyor. Çünkü papatyalar siyahlaşan dünyada sarı haleler eşliğinde bembeyaz dimdik dururlar.
