Yaşamın tekdüzeliği sardı çeperlerimizi
Böyle boyandık süslü sıkıntılarımızın
Kendini bilmez rengine.
Düştük ya eskimiş eşyaların eskimeyen yerlerine
Narin vücutlar zarifliğini böyle kaybetti.
Gördük, biçimledikçe yolların
Ufku daraldı.
Böyle paslandık alışkanlıklar nehrinde
Gençliğimize kan bulaştı.
Bulamadık çıkar bir yol
Ölüm dileğinden başka.
Cesaretsizdik böyle kaybettik
Yaşamın derin tutkusunu.
Değmedik ya bir çivinin
Sivri tarafına
Bilemedik bu yüzden
Neyin yumuşaklığı
Neyin sertliğine deva
Yâri böyle kaybettik.