Hayattaki Rolümüz

Kendimi yansıtamadığımı düşünüyorum bazen. Sanki ben değil de bir başkası konuşuyormuş gibi geliyor. Bunu genelde sonradan anlıyorum tabii. “Onları ben mi söyledim?” diye bir tepki yaratıyor bende bu. Sürekli bir rolün içerisinde buluyorum kendimi. Aslında bulamıyorum kendimi işte.

Ara sıra başka birilerinin rolüne girip eğlenmeyi severim ama bunu bilerek yapmadığımda kendimden şüphe duyuyorum. Bu bana pişmanlıklar, keşkeler doğuruyor. Anlık verilen küçük bir kararın bile hayatımızdaki yolları değiştirdiği bu dünyada; böyle bir şey karşıma çok problem çıkarabiliyor. Birçok şeyin etkisinde olduğumuz günümüzde bunun çevre etkenlerden kaynaklandığını düşünüyorum. Özellikle her şeyin kontrol edildiği yer olan sosyal medya ve onun aracılığıyla yayılan popüler kültür, ister istemez herkesi farklı şekillerde etkiliyor ve beynimizin içinde de yer etmeyi başarıyor.

Sosyal medyanın farklı bir etkisi de her şeyin çok hızlı yayılıyor olması. Bu ayrıca gündemi de oluşturuyor. O kadar çok kişiye ulaşılan bu mecralarda herkesin o anki gündeme bir yorumu bulunuyor ve bunu insanlarla paylaşıyor. Keşke herkes kendi gündemini yaratabilse. Keşke herkesin yorumu değil, fikri olsa.

Bir kişinin anlık bir duyguyla söylediği birkaç kelime kalıplaşıyor ve tüm dünyaya yayılıyor. Herkes sanki aynen o duyguları hissedermişçesine, o kalıplaşmış cümleleri kullanıyor. Çoğu zaman mizahi oluyor bu cümleler. Peki ya gündemdeki gibi aynı şekilde herkes kendi tepkisini verse, kendi kalıplarını yaratsa ve bunlarla eğlense nasıl olurdu? Bence insanlar kendi kalıplarını oluştururken yaptıkları işe daha da bağlanır ve yükselişe geçerlerdi ki bunun örneğini o kalıpları çıkaran insanlarda görüyoruz.

Gündemler ve kalıplaşmış ifadeler insanların hayatını etkisi altına alıyorlar. Bunlar gelecekte kültürümüzü oluşturacak olan akımlardan da olabilirler. Ancak geçmişte bu tarz akımların olmuş olması bunun doğru olduğunu anlamına gelmiyor. Bana göre bu akımlar insanların görüş açılarını sınırlandırıyor, bir kalıp içine sokuyor. Oysa insan gerçekten bağımsızken kendisidir. Bu kalıplar bizi, kendimiz olmaktan alıkoyuyorlar.

Hayatımız boyunca olmadığımız insanlarmış gibi davranıyoruz. Gündeme göre kendimize bir rol seçiyoruz ve onu oynuyoruz. Ve ne yazık ki bazen ne gündemden sıyrılıp çıkabiliyoruz ne de o gündemdeki rolümüzü doğru seçebiliyoruz.