Konuk Yazar: Arife Vildan Bakar
Akrep durmuyor, hep saat yönünde;
Uyanmak daha zor her sabah döngüsünde.
Gözümü açıyorum altı kapatıyorum dokuz…
Tutulmuyor hayatın ritmi güneş görmeyince.
Can sıkıntımı anlamıyorum cümleler ağzımdan çıkmadan.
İyiyim, bişi yok aslında canımı sıkan sorarsan.
Bak geldi yine o boşluk, kendini durmaksızın hatırlatan,
giderek büyüyen, kararan, karartan…
Bak bugün de güneş batacak birazdan,
yine koca bir günü kapatıyoruz bişi yapmadan.
Günler kısa, insanlar zor, anlamlar kaybolmuş;
hayatın peşinde koşmaktan, yorulmaktan, boğulmaktan…
Biraz deniz havası almak iyi gelir gibi,
Hüzünleri boğmakta denize ya da çare…
Veya bileklerim tutmayana kadar koşmaktır
Zihnimde cirit atan düşünceleri yakalamanın anahtarı.
Nerede ne aradığımı bilmeden arayışta olmak
Düşmek, kalkmak; daha kötü düşmek, daha güçlü kalmak
Düşüşlere gülebilmek birkaç damla göz yaşının ardından
Ama muhakkak ilerlemek, çünkü biliyorum: o burada değil.
Yoldayım, ait hissettiğim yerin arayışında
Vardığımda zaman genişleyecek,
İlişkiler daha kolay…
Ve anlam tekrar belirecek.
Yoldayım, yol alıyorum.