Konuk Yazar: Mehmet Yılmaz.
“Zaman, çare bulamadı kederime,
Artık çaresi bir avuç toprağa kaldı.
Mezarda açarmış en güzel çiçekler,
Onları koklayıp, öpmek yâre kaldı…
Hüznün otağında bekler bir rayiha,
En güzel koku, yârin avuçlarında saklı.
Zaferim de, yenilgim de kasvetli yollardan geçer,
Yolları aşmak yakamoz bir akşama kaldı…
Leylim vakti çalıyor o güzel beste,
Yıldızlar, ihtişamıyla süslüyor semayı.
Uzanırım da göğe, tutup koparamam ayrılığı,
Şimdi en güzel yıldızlar saçlarında kaldı…
Bozkırın ortasında iç çeker yürek,
Yâr gelse, bereketlenir kurak toprağı.
Ne ah imiş, ardı arkası kesilmeyecek,
Sesim soluğum ufukların ardında kaldı…”