Kaldığım oldu
En sessiz gecelerin sabahında
Düşünmekten delirirken gözlerim
Beynimin içinde kıvrılırken soruların hıncı
Kaldığım oldu
Durmak değildir
Ama gitmek de değildir
Sanki bir komedinin ortasında kalan bir obje gibi çaresiz
Ağlama isteğiyle gülerken
Öylesine mecbur ve esaretle doludur
İşte bu kaçmak ruh halinde
Kaldığım oldu
Acıları düşünür
Anıları konuşur
Ve bir şiiri yazarken
Ayaklarım durur ellerim çözülürdü
Kaldığım oldu
Dirhem dirhem bir çöküşte
Akıllara zarar bir durgunluktu bu
Her yokluğunda bir ümit
Geleceğin imanı yarınlara
Ve sonsuz bir ufukta
Kaldığım oldu
Öyle büyük bir gitmek isteğiydi ki bu
Ayaklar planlarken koşmanın yorgunluğunu
Aklım beklemenin huzurundan atıldı
Benim ise upuzun çılgınlıklarım
Kaldığım oldu