Sokaklarım çıkmaz artık
Bir ucu karanfil, bir ucu begonvil olan bahçene.
Varmaz yolum ayak izinin
Bulunduğu toprağa
Yemişe.
Memleketime nicedir yağmaz yağmur
Gönlüme yağdığı kadar
Bitmez olur başaklar toprakta
Yeşermeyen tüm çiçekler küs kalır buluta.
Baharın ilk çiçeği edasıyla sessiz,
Zarif olana yöneliş, kıpırdatmaz artık yaprağı.
Aydınlığa kavuşturmaz gülüşün, nicedir karanlığı.
Şimdi anlar insanoğlu
Nemi buluttan mı yoksa yağmurdan mı kapmalı.