Unuttuğum kelimelerimi arıyorum
eski defterlerimde.
Cümleleri kurmaya çalışıyorum
yıpranmış yapraklarımdaki.
Kıvırdığım sayfaları koparıyorum
birer birer,
bulabileceğim bir yere kaldırmak için
kendimi.
İnsanlar koşarmış satırlarımda,
gözyaşlarım kiminin adımlarında.
Daha dün gibi hatırlarım da
böylesine anlatamam hissettiklerimi.
Bir duygu saklanmış kimi cümlelere,
bir suç aklanmış dizelerinde.
Cezalar çekilmiş, hükümleri ağır,
hedefler konulmuş — geçmişe sağır.
Parmaklarımla takip ediyorum,
karışıyor çoğu dizenin izi.
Karışık düşünceler, çocuk hisler,
kabulsüz çeviriyorum sayfaları.
Bastırarak yazmadığım itiraflar
dolanmış geçmişimin ayağına.
“Bırak,” diyorum ona, “rahatla.”
Duymuyor beni,
bu zamana değin.
İnsanlar koşarmış satırlarımda,
gülüşler bıraktım aralarında.
Yarınıma hatıralar bırakırım da
anlar mı kalemimde biriktirdiklerimi?